نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• اصغر دادبه

دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

حافظ، چونان حکیم فردوسی، بر آن ‌است که «آز (حرص و طمع)» منشا رذایل (صفات بد) است و موجب تنگ‌نظری‌ها و انحصارطلبی‌ها و درنتیجه سبب فجایعی جبران‌ناپذیر می‌شود. درمان بیماری آز، عشق است و عشق، سرچشمه­ی فضایل (صفات نیک) است. با گرویدن به مذهب عشق، می‌توان به فضایلی دست یافت که ازجمله‌ی آن­ها باورداشتن به تکثر دینی، اصالت صلح و آشتی و حق آزادی و آزادگی برای همه­ی مردم است. حافظ این معانی بلند جاودانی را با هنری‌ترین زبان و بیان گزارش کرده و از این طریق، نه‌تنها بر علاقمندان خود، که بر تمام جست‌وجوگران حقیقت در تمام اعصار تاثیر نهاده است.

کلیدواژه‌ها

• آزادی و آزادگی
• انسان امروز
• حافظ
• صلح
• عشق