نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• منصور پایمرد

انجمن دوستداران حافظ

چکیده

حافظ از بزرگان علوم مختلف پیش از خود در غزلیاتش کمتر با تصریح نام یاد کرده است، اما در بیت : حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید/ از شافعی مپرسید امثال این مسائل...از دو بزرگ نام آور پیش از خود یکی از عالم فقاهت و دیگری از وادی عشق و عرفان ِ، یعنی شافعی و حلاج نام می برد، چرا؟ حافظ پژوهان درباره این بیت و تعریض حافظ از زبان حلاج به شافعی نظرات مختلف ابراز کرده اند اما هنوز نکته اصلی بیت که همان نقد حافظ به شافعی است، روشن نشده است
نگارنده در این مقاله با ارائه فتوایی که یکی از بزرگان مذهب شافعی به نام ابن سریج درباره قتل حلاج داده است ، که محاکم چون از حالات درون صوفیان آگاهی ندارند، نمی توانند درباره رفتار سلوکی شان حکم دهند، بر آن است تا بیان کند که تعریض حافظ به امام شافعی به علت این فتوابوده است.

کلیدواژه‌ها

• حافظ
• شافل
• حلاج